مطالعه اثرات نوع و سطوح مختلف چربی بر پتانسیل هضم و تخمیر شکمبه ای و نیاز میکروبی شکمبه به عنصر روی با استفاده از آزمون تولید گاز

از چربی¬ها به دلیل ارزش انرژی بالا می توان برای افزایش تراکم انرژی جیره¬های پر¬فیبر در تغذیه نشخوارکنندگان استفاده کرد. جایگزینی چربی به جای بخشی از سهم دانه ها در جیره، باعث افزایش تراکم انرژی جیره، بدون کاهش بخش فیبری آن می شود و هم زمان، مصرف کل انرژی و کارایی استفاده از انرژی را بالا خواهد برد. در این مطالعه تاثیر افزودن چربی بر روی گاز تولیدی آزمایشگاهی، غلظت کل اسیدهای چرب، آمونیاک، قابلیت هضم آزمایشگاهی و نیاز میکروبی شکمبه به عنصر روی هنگام استفاده از چربی با استفاده از تکنیک آزمون گاز بررسی شد. در مجموع در این تحقیق، سه سری آزمایشات شامل آزمایشات کینتیک و آزمایشات 24 ساعته به روش منکی و استینگاس (1988) و به دو شیوه استفاده از سرنگ شیشه¬ای و شیوه استفاده از لوله های جابجای مایع صورت گرفت. آزمایشات کینتیک که مشتمل بر دو آزمایش مستقل بود، درآزمایشات بخش اول اثرات چربی های مختلف در سطوح 4، 8 و 12 درصد بر کینتیک تولید گاز مورد بررسی قرارگرفت. در آزمایشات مرحله دوم آزمایشات 24 ساعته بر روی سطوح مختلف چربی صورت گرفت. آزمایشات مرحله سوم پس از تعیین سطح اپتیمم چربی در شکمبه، سطوح مختلف مکمل روی (zno) در حضور چربی بر تخمیر شکمبه ای با استفاده از آزمون تولید گاز مورد بررسی قرار گرفت. افزودن چربی در دو شکل نمک¬های کلسیمی شده و تری¬گلیسرید پالم و سویا به لحاظ تاثیرگذاری بر تخمیر شکمبه دارای اثرات مشابهی هستند بطوری که تا سطوح 8% اثر منفی ندارند ولی بیشتر از 8% باعث کاهش تولید گاز در طولانی مدت شدند. در بین اشکال مختلف چربی نمک های کلسیمی شده بیشترین میزان گازحداکثری(فاکتورa) و کمترین فاز تاخیر(l) را داشتند و همچنین در رابطه با سطح چربی نیز با افزایش میزان سطح چربی فاکتور a کاهش و فاکتور l افزایش یافت. در بین اشکال مختلف چربی پالم در انکوباسیون 24 ساعته شکل کلسیمی شده بیشترین میزان هضم ظاهری و واقعی ماده خشک و آلی را داشت و شکل تری¬گلیسرید مقدار کمتری و شکل اسیدچرب ازاد به مقدار بیشتری موجب کاهش میزان هضم مواد آلی و در نتیجه تولید گاز شده است. همچنین غلظت آمونیاک به هنگام استفاده از شکل کلسیمی شده نسبت به دو شکل تری¬گلیسرید و شکل اسیدچرب آزاد کمتر بود بصورتی که میزان پروتئین میکروبی (mb) تغییری نکرد ولی میزان پارتیشینگ فاکتور(pf) افزایش یافت . اشکال مختلف چربی سویا در انکوباسیون 24 ساعته باعث کاهش میزان هضم ماده خشک و ماده آلی در تمام سطوح چربی شد، همچنین این روند در رابطه با mb نیز مشاهده شد، ولی بر روی میزان آمونیاک تاثیری نداشت، همچنین میزان اسیدهای چرب فرار تا 8% تغییری پیدا نکرد اما در سطح 12% کاهش پیدا کرد. افزودن اکسید روی در طولانی مدت تا سطح 20 پی¬پی¬ام موجب بهبود تولید گاز شد، اما در سطح 40 پی¬پی¬ام تولید گاز را کاهش داد. اشکال چربی سویا در سطح 4% درصد تاثیری بر دسترسی اکسید روی برای میکروب¬ها نداشتند. در سطح 8% شکل لیپیدی باعث کاهش گاز تولیدی و در شکل اسید چرب گاز تولیدی را افزایش داد که نمایانگر مداخله این اسید چرب در سطح 8% بر دسترسی روی برای میکروبها می باشد.